Με αφορμή κουβέντα με dj χεβμεταλα φίλο, ο οποίος ισχυρίζεται πως οι παλιοι μεταλαδες ήταν οι πραγματικοί μεταλαδες και κατι τέτοια κουλα.
Λάθος κολλητε!
Οι μεταλαδες της τελευταίας δεκαετίας είναι οι καλύτεροι μεταλαδες που υπήρξαν ποτέ. Θα τους δεις με τα μαυρα t-shirt τους στις συναυλίες να γνωρίζουν ολα τα τραγούδια, να γνωρίζουν δισκογραφιες ολόκληρες, να παρακολουθούν ακόμη και γκρουπ που δεν τους πολυ αρέσουν μονο και μονο για την χαρά του live, και την επόμενη το πρωί να επιστρέφουν στην μικροαστική εργασία τους με συμβατικό ντύσιμο.
Αντίθετα οι μεταλαδες του 80 (οι περισσότεροι εκ των οποίων πλέον ακούνε σκυλαδικα) δεν αγαπούσαν ολοι την μουσικη αλλά όλα τα υπόλοιπα που την πλαισίωναν, όπως η ένταξη σε κάποιο σύνολο που τους έκανε να νιώθουν και να δείχνουν ιδιαίτεροι και ξεχωριστοί , ναρκωτικά, αλκοόλ τσαμπουκαδες, κλπ
Ήξεραν δυο τρία κομμάτια είχαν 3-4 κασετουλες και τους φαινόταν αρκετό. Στις συναυλίες πήγαιναν για διάφορους λόγους αλλά όχι για να ακούσουν μουσική. Ηταν σαν τους χίπηδες του 60 που απο τον χίπικο τρόπο ζωής κρατήσανε μονο τις παρτούζες τα ναρκωτικά και την μποέμικη ζωή αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα την ίδια την μουσική.
Και μην ακούω σαχλαμαρες ότι η τάδε μουσικη είναι "τρόπος ζωής".
Η μουσική δεν ειναι τροπος ζωής, είναι μόνο για ακρόαση. Ούτε τον κόσμο μπορει να αλλάξει (μόνο ο πόλεμος η πολιτική και η οικονομία δυστυχώς τον αλλάζει, ελπίζουμε και η παιδεία), ούτε να φέρει πίσω την γκομενα που σε χώρισε, ούτε να πνίξει τον πόνο του χωρισμού αν δεν συνοδευτεί με άφθονο ουίσκι .
(Σημείωση: το Cafe Santan ειναι ενα θρυλικό μπαρ του Βόλου που διανύει την τέταρτη του δεκαετία)
Το cafe santan το γνώρισα το 1995, σε μια εποχή που ο κόσμος χορευε ακόμη και σε ροκάδικα. Σε μια εποχή που επινες μπίρα όρθιος απο το μπουκάλι. Σε μια εποχή που ο Ρορυ Γκαλαχερ φάνταζε ακόμη επίκαιρος και μοντέρνος λες και ήταν στα ... Charts, κι ας μην ήταν καν εν ζωή.
Ηταν το μέρος που πηγαινες μόνος σου και δεν ντρεποσουν μην σε παρεξηγησουν που δεν έχεις παρέα, άλλωστε σε λίγο θα εβρισκες...! Γρήγορα γινοσουν μέρος μιας ευρύτερης παρέας που είχε μονο μικρά ονόματα, και πριν καλα το καταλάβεις είχες το δικό σου σκαμπω στο μπαρ. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο ο καθένας καθόταν κάθε βραδιά στην ίδια περίπου θέση, λες και πηγαίναμε δημοτικό σχολείο...!
Το cafe santan ήταν το αρνητικό φιλμ της συμβατικής νυχτερινής διασκέδασης. Οταν σχεδόν παντού η πεπατημένη ήταν να είσαι ντυμένος με την τελευταία λέξη της φετινής μόδας εκεί μεσα φαντάζες ανάρμοστος αν ντυνοσουν διαφορετικά απο ότι στην καθημερινότητα σου. Ισως απο εκεί να πήγαζε και η χαλαρότητα και ο αυθορμητισμός των ανθρώπων. Και σε συνέπαιρνε το κλίμα, και το μετέδιδες. Ισως είχε και κάποια μυστήρια Λιακοπουλική διαβολική ενέργεια γιατι συνέβαινε το εξής μαγικό: Δεν συχνάζαν αναγκαστικα μόνο καλοί άνθρωποι, αλλά όσοι συχνάζαν συμπεριφερόταν σαν...καλοί!
Στο cafe santan δεν υπήρχαν ηλικίες. Οι επιστήμονες του marketing θα σκιζαν τα πτυχία τους προσπαθώντας να κατανοήσουν ποιο ειναι το target group στο οποίο απευθύνεται η επιχείρηση. Εβλεπες teenagers με τσάντες POLO, νεαρους χεβμεταλαδες, εικοσαχρονους party animals, σοφιστικέ τριανταρηδες, σαρανταρηδες οικογενειάρχες, ηλικιωμένους νοσταλγους...
Υπήρχε όμως και η καλλιτεχνική πλευρά του μαγαζιού. Σε μια εποχή που ότι καλό κυκλοφορούσε μουσικά (οργανοπαιχτες, συνθετες, τραγουδιστες) είχε κάποια σχέση με την ροκ, ήταν λογικό ενα τέτοιο μοναδικό μέρος και μάλιστα στην επαρχία, να ειναι ένα καλλιτεχνικό καφενείο. Και δεν αναφέρομαι μονο στα τακτικά ή περιστασιακά live που λαμβαναν χώρα, αλλά και στους τακτικούς και μη, πελάτες. Εψαχνες μπασίστα για το συγκρότημα σου; Μέχρι να πιεις την μπίρα σου είχες βρει έναν. Με τρεις μπίρες εβρισκες ολόκληρο συγκρότημα...
Το cafe santan συμβολίζει μια ολόκληρη εποχή για την ζωή μερικών. Όπως κάποιος πχ λέγοντας "τα φοιτητικα μου χρονια" οριοθετεί μια χρονική περίοδο στην οποία είχε έναν συγκεκριμένο τροπο ζωής , έτσι για κάποιους υπάρχουν τα "χρόνια του Σανταν", και όσο και υπερβολή να μοιάζει, οι μυημένοι καταλαβαίνουν απόλυτα τι σημαίνει αυτό.
Ζούμε στο 2013 και έχουν αλλάξει πολλά. Αλλαξε η οικονομία, η μουσική, οι άνθρωποι, η μόδα, η ανάγκη όμως για χαλαρότητα και αυθορμητισμό δεν άλλαξε. Και στην ουσία αυτο ήταν το προιόν που πουλούσε το cafe santan και όχι ροκ μουσική και μπίρα. Γι 'αυτο τον λόγο ακριβως και υπάρχει ακόμη.
Ok σωστα καταλαβατε ότι δεν ειμαι και πολυ σοβαρος ανθρωπος.
Συνεχίζω όμως...
Ειχα διαβασει σε αρθρα οτι πηραν βραβεια οι Justin Timberlake, Bruno Mars, Pink, 30 seconds to mars, Maclemore και σκέφτηκα οτι θα ειναι πολύ ενδιαφέρον αφου κατα την γνωμη μου καποιοι επάξια πρωταγωνιστουν στην διεθνη ποπ.
Τζίφος!
Τα βραβεία απο το πρώτο πεντάλεπτο ήταν ξεκάθαρο ότι απευθυνόταν σε κοινο κατω των 19 . Η σκηνοθεσία, τα θέματα, τα κείμενα φωναζαν απο μακρια. Θα μπορουσαν κάλλιστα να παρουν βραβειο οι mazoo and the zoo και τα ζουζούνια.
Καμία λαμψη. Δεν με μπερδευουν τα εφε και τα κόλπα εμενα. Ξέρω πως και το πιο παρακατιανό show του πιό παρακατιανου αμερικανικου τηλεοπτικου καναλιού έχουν έναν μίνιμουμ αξιοπρέπειας σαν παραγωγη και μια μίνιμουμ τεχνική αρτιότητα. Τα αφαιρω αυτά και μου μένει μια γευση σαν να ακουω τα τσαρτς στο ραδιόφωνο απο τον Μιχάλη Τσαουσόπουλο. Τίποτα παραπάνω.
Για να δουμε μερικά στραβα. Δεν θα γραψω για τα καλα. Σιγα μην εκανα blog για να γραφω για τα θετικα...
- Φτηνά κολπα στο χορευτικό της η lady Gaga. "Και καλά", άλλαξε πολλες εμφανίσεις κατα την διάρκεια του χορευτικού της. Ακόμη και στο ελληνικό fame story εχουμε δει καλύτερες ιδέες. Προτιμώ το φθηνο κόλπο που έκανε περισυ με τις μπριζόλες . Λέω φθηνο, επειδη το κρεας είναι φθηνο. Αν ειχε βάλει τσιπούρες θα άλλαζε το πράμα....
- H ομάδα που διαχειρίζεται το image της Miley Cyrus δεν μπορει να αποδεχτεί οτι η Μάιλι θα μείνει για παντα Χανα Μοντανα. Αποφάσισε λοιπόν να μας την μεταμορφωσει σε γυναικα κατα την διάρκεια των βραβειων. Βγήκε στην σκηνη με αρκουδακια γυρω της φορώντας κοριτσιστικα ρούχα, και καθως χόρευε τα πεταξε και εμεινε με μπικινι κι έκανε προστυχιές με τον Robin Thicke. Σιγά miley, μας καταk@υ|wseς! Δεν προκάλεσε ουτε 1% στήσης και στον πιό ξελιγωμένο έφηβο. 35 κιλα κοριτσι που παριστάνει την προστυχη γυναικα. Ο Τhicke ηταν πιο σεξυ....
- Βαρέθηκα να βλέπω συνεχώς πλάνα με τον Γουίλ Σμίθ στην κερκίδα. Ουτε να ξηθεί δεν μπορουσε ο άνθρωπος. Ίσως να ήταν ο πιο διάσημος στην αίθουσα κα να το είχαν πολύ καμάρι οι διοργανωτες. Μου θύμισε τοτε που έπαιζε στην Ιντερ ο Γεωργάτος και ότι και να γινόταν στον αγώνα ο δημοσιογράφος που έκανε την περιγραφή μνημόνευε τον Γεωργάτο κι ας μην είχε καμία εμπλοκη με την φάση.
- Με συνυποψηφιους Daft Punk-Get Lucky και Robin Thicke - Blurred Lines δόθηκε το βραβείο best summer song στoυς εμμετικούς one direction, με το κομματι που λέγεται "best song ever". Eιλικρινά worst song ever!
- Οι daft punk εμφανίστηκαν με τα γνωστα ρομποτικα κράνη και δεν βγαλαν λεξη , μπορει άνετα δηλαδη να ηταν κασκαντερ και αυτοι να ηταν στην Γαλλία διακοπές.
- Κακός ήχος. Και δε νομίζω να φταίει η nova. Ειδικά στο live του Justin Timberlake, το οποίο μάλιστα είχε τεχνικές δυσκολίες λόγω της συνεχους κίνησης του Justin o οποιος ξεκινησε να τραγουδαει απο κατι διαδρομους στα παρασκηνια ανεβηκε σκαλοπατια ανεκυστηρες με τους n-synch δίπλα.
- Eιρωνία: Το show ήταν στο brooklyn και ουτε ενας μαυρος δεν βραβεύτηκε. (ο Bruno Mars ειναι απο την χαβαη και είναι σοκολατί...)
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που έχουν πολλοί dj είναι η χορευτική μουσική. Δεν γνωρίζουν πότε πρέπει να την βάλουν. Η πλάκα είναι οτι το λέει και το όνομα της. ΧΟΡΕΥΤΙΚΗ!!! Κυριακή, Αύγουστος, οικογενειακή παραλία, ώρα 14.00. [εδώ θα μπορούσε να ακούγεται ήχος πλήκτρων γραφομηχανής και η μουσική απο X-files όταν έγραφε π.χ. "Tuesday. Nevada 6:30"] 100 λουόμενοι προσπαθούμε να χαλαρώσουμε και να απολαύσουμε ένα ήσυχο μεσημέρι. Η θάλασσα λάδι, η άμμος καυτή, οταν προσπαθεις να κοιταξεις χαμηλα και μαρκια μοιάζουν ολα ανεστίαστα απο την ζεστη σαν την έναρξη της μουσικής τίτλων του baywatch. Ώσπου ξαφνικα σκάει μύτη ο party animal dj , επειδή είχε την τρομερη επιχειρηματικη ιδεα ο αφεντικός να βάλει σε οικογενειακη παραλία τρεντυ teenager dj, ο οποίος φυσικά αρχίζει τα "κοπανίδια" και μας σηκώθηκε η τρίχα. Τι κι αν μας έπαιξες λατιν σάλσες ρε φίλε τι κι αν μας έπαιξες reggaeton τι κι αν μας έπαιξες ζειμπέκικα και rock n roll . Όλα αυτά είναι ΧΟΡΕΥΤΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ στο είδος τους. Αρα δεν επέλεξες λαθος είδος μουσικής για την παραλία. Απλώς επέλεξες λανθασμένα να παιξεις το χορευτικό υπο-είδος της μουσικης που διάλεξες σε ένα κοινο που ήθελε ρομάντζα, χουζούρια, αγκαλίτσες και ίσως και λιγη μεσημεριανή σιέστα.
www.beeradio.gr Ολοκληρωμένη λύση για επαγγελματικούς χώρους. Δοκιμάστε δωρεάν την PRO σελίδα.
Ο χαουζάκιας
Παίζει ΜΟΝΟ house! MONO! Κανονικά δεν θα έπρεπε να γράψω άλλα, αρκεί μόνο αυτό, αλλά η φλυαρία είναι το φόρτε μου, οπότε διαβάστε.... Ή το μυαλό του δεν είναι αρκετά μεγάλο για να χωρέσει περιπλοκότερα ρυθμικά patterns από αυτά της house ή απλώς πιστεύει ότι αν δεν παίζεις βρωμόμπιτα δεν είσαι cool! Συνήθως είναι κουραστικός γιατί πιστεύει πώς κάθε στιγμή και κάθε περίσταση είναι κατάλληλη για να βάλει καμιά 250αριά χαουζάκια στην σειρά. Ψυχολογικά πάντως είναι καλυμμένος γιατί εχει εξασφαλίσει όλα τα άλλοθι με την σκέψη πως αν κάποιου δεν του αρέσουν οι επιλογές του τοτε είναι απλως ασχετος. Τον χαουζάκια μην τον μπερδευετε με την κατηγορια του concept dj που θα δουμε παρακάτω. Δεν είναι concept dj. O concept dj δεν παιζει house. Παιζει electro-swing house ή yorkshire bleeps n bass ή electrofolk αλλά όχι έτσι απλά "HOUSE"! Τρία βασικά κουσούρια έχει αυτή η κατηγορία: 1ον Παίζει μονο house... 2ον. Κομμάτια που έπαιζε 365 συννεχομενες βραδιές πρόπερσι δεν θα τα βάλει φέτος ακόμη κι αν του χώσεις πιστόλι στον κρόταφο. Η μόδα στην house κατα την γνωμη του είναι πιο αυστηρή και απο την μόδα στα γυναικεία παπούτσια. Φέτος θα τον βρείς να παιζει deep house και nu disco πριν μερικα χρονια trance, πιο πριν ίσως afro house, και πιο πριν disco funk house πάντα ανάλογα με την μόδα . 3ον. Θα πάθεις σοκ αν τον δείς πώς διαλέγει μουσική οταν προετοιμάζεται στο σπίτι. Ενώ ενας φυσιολογικός dj θα ακούσει τουλάχιστον το μισό τραγούδι για να αποφανθεί αν πληροί καποια στάνταρ, και μετα θα χρειαστει μερικές ακροάσεις για να τελεσιδικήσει οτι θα το παίζει στα sets του, ο ήρωας μας με 10-15 δευτερολέπτα ακρόασης εχει καταλάβει αν το εν λόγω "χαουζάκι" του κάνει. Θυμίζει ποιοτικό έλεγχο σε εργοστάσιο που κανει κομπόστα με ροδάκινα... O concept dj
Πρωτα να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Το να παίζεις μόνο ροκ σημαίνει πολύ απλά πως είσαι κολημμένος. "Παίζω μόνο ροκ" σημαίνει δηλαδή οτι κινείσαι από Πέτρο Θεοτοκάτο μέχρι Cradle of Filth .Το να παίζεις όμως μόνο metal ή ακόμη πιό εξειδικευμένα, symphonic metal σημαίνει οτι είσαι concept dj. Ο concept dj είναι μια συμπαθητική κατηγορία. Για εμένα τουλάχιστον, παρ'ολο που εγώ δεν είμαι concept dj. Είναι ο dj που έχει αποφασίσει οτι θα παίζει ένα είδος μουσικής και σε όποιον αρέσει. Εξειδικεύεται πολύ στο είδος του γινεται συνήθως αρκετά καλός και είναι τοσο αποφασισμενος οτι δεν θα παραβει τις αρχές του, που έτσι και μπει στο μαγαζί η Μadonna και η Lady Gaga δεν τρέχει τίποτα, θα συνεχίσει να παίζει indie rock (και καλα θα κανει...) Το μεγαλυτερο του πρόβλημα είναι συνήθως η ανεργία. Αν ζει στην Αθήνα καλώς. Αλλα αν ζεί στην επαρχία και έχει αποφασίσει να παιζει old school funk & jazz πείτε μου την διευθυνση του να του ταχυδρομήσω τα άπαντα της Πάολα.
O celebrity dj
H Στικούδη, ο Σπαλιάρας και τα άλλα παιδιά δηλαδή. Ναι αυτοί με τα προηχογραφημένα set απο επαγγελματιες dj. Ok τους κατανοώ τους νόμους του μάρκετινγκ, αναγνωρίζω οτι και ο David Beckham ακόμη και οταν σερνόταν στο γήπεδο, τον βάζαν βασικό επειδή ηταν celebrity και έφερνε κοσμο στο γήπεδο, αλλά τουλαχιστον δεν παραπατούσε στην μπαλα και ενίοτε σου κάρφωνε και ενα γκολ απο φάουλ. To ποδοσφαιρικό ισοδυναμο δηλαδη του celebrity dj είναι να βαλεις βασικό τον Σακη Ρουβά στον Ολυμπιακό και ενώ οι υπολοιποι παίζουν μπάλα αυτος να κοιταζει την εξέδρα να χαχανίζει και να αποθεώνεται....! Κάπως έτσι... Η Sexy dj
1. Κώλοι βυζιά... 2. Υπάρχουν και μερικές που με την αξία τους μπλα μπλα μπλα... 3. Κώλοι βυζιά 4. Ενταξει μωρε μερικές παίζουν πολυ καλα και μάλιστα μπλα μπλα μπλα.... 5. Κώλοι βυζιά 6. Τι ηθελα να πω το ξεχασα. 7. Α ναι, το θυμήθηκα κώλοι βυζιά.... Ο χαουζορεμιξάκιας
Ο χαουζορεμιξάκιας πιστεύει πως η μουσική εφευρεθηκε απο τους ανθρώπους για να γίνεται χαουζ διασκευές! Μπορεί να σιχαίνεται ένα κομμάτι αλλά λατρεύει την house διασκευή του...
Ο ελβετικός σουγιάς
Ειναι ο dj που νοιάζεται περισσότερο για την επαγγελματική του αποκατάσταση απο την ίδια την μουσική . Επειδή θέλει να απευθύνεται σε ευρεία γκάμα νυχτο-μάγαζων, εχει φροντίσει να γνωρίζει απ'ολα τα είδη μουσικής που ενδεχομένως θα του ζητηθεί, και το κανει με επιτυχία. Δεν τον πειράζει να παίζει μουσική που σιχαίνεται, αρκεί να έχει απήχηση στον κόσμο. Το μεγάλο κακό με αυτόν είναι πως μια ζωη θα είναι μέτριος σε όλα τα είδη καθως δεν θα μπορέσει ποτε να γίνει ο καλύτερος σε ένα. . . . . . . . Μην χασετε το part 3. Λογικά θα είναι το χειρότερο απ' όλα και φυσικά μην ξεχναμε: το βιβλίο θα είναι καλύτερο!!! δειτε εδω το part 1 http://greekdjblog.blogspot.gr/2013/08/dj-part-1.html
Είναι αυτός ο dj ο οποίος πιστεύει ότι η μουσική σταμάτησε το 1995. Αρνείται να παρακολουθήσει τις εξελίξεις και δεν δέχεται ότι τα τελευταία σχεδόν 20 χρόνια έχουν γραφτεί διαμάντια. Αρνείται σχεδόν ολοκληρωτικά να παίξει house κι αν τύχει και βάλει θα είναι από τα πρώτα χρόνια γιατί μετά χάλασαν όλες οι motherboards του πλανήτη και δεν γράφονταν καλή house.
Θα τον ακούσεις να παίζει το losing my religion των REM κάθε βράδυ μέχρι να πεθάνει από φυσικό θάνατο ο Michael Stipe . Αν τύχει και του πεις "φτιάξε μας λίγο φλαρακι" ( βλαχε, τέτοια λες στους dj; ) θα σου βάλει depeche mode ή cure και θα σε κοιτάζει με καμαρωτό ύφος . Με την ευκαιρία τι γκρουπαρα οι cure, να παίζουμε κάπου-κάπου, όχι όμως το love song και τις άλλες σούπες συνέχεια, υπάρχουν κι αλλα. Οταν είχα παει Λονδίνο φανταζόμουν πως εκεί που θα τρώω μπορεί να ζητήσω την αλατιέρα από τον Robert Smith που θα τρώει στο διπλανό τραπέζι. Ζήτησα από κάποιον την αλατιέρα αλλά δεν ήταν μακιγιαρισμένος σαν τον Smith ... Δεν πρέπει να ήταν αυτός...
Ο μπουτλεγκοκυνηγός (*)
(*): bootleg remix= ανέκδοτο, μη επίσημο remix . πχ φτιάχνω εγώ ένα remix και το ανεβάζω ανεπίσημα χωρίς άδειες χωρίς τίποτα.
Βγαίνει καινούργιο ωραίο χιτάκι, πχ Daft Punk-Get lucky, αλλά οοοόχχχιιιι !!!! Ο μπουτλεγκας dj δεν το παίζει ! Περιμένει να βρει την μέγιστη μινιμαλομαλακία bootleg ανθυποδιασκευοcover, rework, mash up, edit, re-edit, και ξανα-re-edit, remix (ναι το παίζω Μαλβίνα Καραλη, φτιάχνω δικές μου λέξεις) για να το παίξει, γιατί δεν είναι σαν τους άλλους, είναι ξεχωριστός! Είναι σαν τους εκνευριστικούς φίλους σου, που όποτε πεις ότι μια ταινία είναι ωραία θα σου πει ότι το βιβλίο ήταν καλύτερο ή ότι η παλιά αυθεντική έκδοση του 50' ήταν καλύτερη.
Προτιμάει να βρει στο soundcloud free download απο έναν τυχάρπαστο τύπο που patch-άρισε απλώς μια έτοιμη λούπα κάτω από μια ακαπέλα, με άθλιο ήχο και ανύπαρκτο mastering, παρά να παίξει το οριτιζιναλ που παίζει και το MTV...
Μην τον μπερδεύετε με τον διαβασμένο υποψιασμένο καλλιτέχνη dj που απλά ξέρει να διαλέγει μουσική καλύτερα απο το μέσο dj . Ο ήρωας μας ειναι άσχετος και προσπαθεί να επιβιώσει στον χώρο με μια επίπλαστη μοναδικότητα που στην πραγματικότητα δεν έχει. Αργά ή γρήγορα είτε όλοι τον παίρνουν χαμπάρι, είτε αποδέχεται τον ρόλο του mainstream hit dj (κάτι που δεν είναι κακό, μια δουλειά όπως όλες οι άλλες είναι) και φέρεται ανάλογα με σεμνότητα αλλά και σεβασμό προς την νοημοσύνη μας. Μέχρι τότε μας παίρνει τα κεφάλια με βλακείες που θεωρεί alternative και underground επειδή τις βρήκε μόνο αυτός μέσα στην απεραντοσύνη του Ίντερνετ...
Ο ραδιοφωνικός
Μεγάλη εκνευριστική κατηγορία αυτή. Είναι ο νεαρός που χώθηκε παραγωγός (ίσως και επάξια) σε ένα ραδιόφωνο και πατούσε το κουμπάκι για να μπει το επόμενο κομμάτι της αυστηρής playlist του σταθμού. Αργότερα έκανε πάρτυ ο σταθμός κάπου και του καλοάρεσε το όνομα του στην αφίσα , μετά αυτοπροσδιορίστηκε dj και έπιασε αμέσως δουλειά. Ως εδώ καλα, γιατι ούτως ή άλλως όλοι κάπως έτσι μπήκαν στον χώρο, δεν έβγαλε κανεις την ανωτάτην ντιτζεικήν στας Ματατσούτσας, έτσι πάει το πράμα. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν παίζει μουσική. Επειδή έμαθε την τέχνη στο ράδιο θα τον ακούσεις να παίζει Greenday μετά απο Rihanna και στο καπάκι Χατζηγιάννη. Θα το παίξει όοολλλλοοο το κομμάτι θα βάλει το επόμενο απο την εισαγωγή και θα φύγεις μετά απο ενα δίωρο με την εντύπωση ότι ακουσες 15 κομμάτια όλα κι όλα . Τόσα ακουσες όντως...
Το θετικό που έχει αυτή η κατηγορία είναι ότι μέσα από το ραδιόφωνο έχουν βγει μερικοί από τους καλύτερους και λατρεμένους dj που δίκαια κάνουν καριέρα.
O dj επιτυχιών
Η πιό ανασφαλής κατηγορία. Όσο και αν του αρέσει ενα κομμάτι δεν θα το παίξει αν δεν ειναι στα charts ή δεν το παιζουν MAD & MTV ή αν δεν είναι σε κατι που θεωρείται γενικής αποδοχής . Δεν τολμάει να ρισκάρει, παίζει "σιγουράκια", και στο αυτοκίνητο δεν ακούει μουσική αλλά σπορ fm αφού δεν χρειάζεται, καθώς με μισή ωρα την εβδομάδα κοιτάζοντας charts, σε ένα μήνα μαζεύει όσα θα παίζει για το επόμενο εξάμηνο..
www.beeradio.gr Ολοκληρωμένη λύση για επαγγελματικούς χώρους. Δοκιμάστε δωρεάν την PRO σελίδα.
Ο βλαχοροκάς
Αναφέρεται σε κάθε τι ηλεκτρονικό με την λέξη χλαπατσίμπαλα. Συγχωρεί μόνο τους depeche mode. Μπορεί να τον μπερδευεις με τον αραχνιασμένο dj αλλά δεν έχει καμία σχέση. Είναι τόσο μονοδιάστατος τόσο υπερόπτης και ξιπασμένος με την ροκ, που ακόμη και ο Ian Gillan θα τον μούτζωνε. Το μεγαλύτερο πρόβλημα του, το οποίο μάλιστα τον αναιρεί και σαν ροκά είναι πως είναι τόσο βλάχος που δεν μπορεί να καταλάβει και να παρακολουθήσει τα μνημειώδη κομμάτια της σύγχρονης ροκ. Μπορεί να σου πει πχ πως οι Muse ειναι φλωροι. Αν τον σκοτώσεις εκείνη ακριβώς την στιγμή είμαι σχεδόν βέβαιος πως θα σε αθωώσουν για αυτοάμυνα....
Ο ultra smooth/lounge dj
Παίζει πάντα χαλαρά. Πολύ χαλαρά. Συχνά είναι γνωστή φάτσα στην περιοχή επειδή το στυλ του ταιριάζει σε πολλές καφετέριες και ήσυχα μπαράκια, και μπορεί και να είναι μάλιστα και περιζήτητος γι' αυτό. Το πρόβλημα αρχίζει όταν τον ρωτήσεις πριν τον προσλάβεις αν ξέρει να παίζει χορευτική μουσική αν χρειαστεί. Επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι αλλά και επειδή οι dj παραείναι περήφανοι για να πουν "δεν ξέρω", θα απαντήσει "φυσικά και ξέρω". Θα εκπλαγείς με το τι θεωρεί χορευτικό και τι ξεσηκωτικό. Θα νιώσεις σαν να προσέλαβες καθαριστή πισίνας να σου καθαρίσει την πέτρα στα νεφρά...
Ο promo-καυλος
Είναι αυτός o dj επιτυχιών που προσπαθεί να ξεχωρίσει με την ταχύτητα του στο download...! Με το πόσο πρώτος παίζει ενα κομμάτι. Κατεβάζει όλα τα promo, παίζει ότι σαχλαμάρα έχει έστω και υπόνοια επικείμενου hit, και καυχιέται ότι "όταν εγώ το έπαιζα....!"
Το πρόβλημα φυσικά είναι ότι όταν το παίζει δεν είναι ακόμη επιτυχία και όταν το βαρεθεί και σταματήσει να το βάζει, τότε το κομμάτι είναι στα φόρτε του και ο κόσμος αναρωτιέται: "γιατί δεν το βάζει μωρέ αυτό το τραγουδι, είναι τόσο καλό!"
Δεν θα ξεχάσω ποτε την εξής προσωπική εμπειρία: Όταν άκουσα σε κάτι promo συλλογές το Mercy της Duffy σαν κλασικός αραχνο-dj ενθουσιάστηκα με τον παλιακό/ρετρό 50's ήχο, και έσπευσα να το βάλω εκεί που δούλευα τότε. Η πρώτη αντίδραση ήρθε από τον μπάρμαν που μου είπε "πας καλα ρε τι έιναι αυτό?" Πέρασαν σερβιτοροι, πορτιέρηδες, η λάντζα, η κυρία που μαζεύει τα ψιλά στην τουαλέτα, με κραξανε όλοι...! Εξι μήνες μετα δούλευα αλλού (όχι δεν απολύθηκα για το mercy ), πέρασα εθιμοτυπική βόλτα από εκεί και ήταν ένας καλός συνάδελφος dj. Το mercy και κατι αλλα κομμάτια με παρόμοιο ρετρο ήχο είχαν γίνει πλέον επιτυχία απο το ραδιόφωνο και όταν το έβαλε ο dj οι περσινοί συνεργάτες μου ούρλιαζαν χειροκροτούσαν και γενικά του απέδιδαν τα εύσημα. Θα έσκαγα! Ήθελα να τσιριξω...! Δεν ξέρω ίσως εκείνο το βράδυ αποφάσισα να κάνω blog να τα πω να ξεθυμάνω...! Αν και βάζω πάντα σάλτσες στις ιστορίες μου η παραπάνω είναι αληθινή με μόνη υπερβολή το ότι δεν είχαμε κυρία που καθαρίζει και μαζεύει ψιλά στην τουαλέτα...
Μην χασετε στο part 2 (τσσσσ! δίνω ρέστα στο μαρκετιγκ!). Θα αναφερθούμε σε concept dj, χαουζάκια dj, ρεμιξακια dj, female dj, στον ελληνική βραδιά specialist κ.α . Το part 2 http://greekdjblog.blogspot.gr/2013/08/dj-part-2.html
Μαγαζί, σαββατόβραδο, φάτσες Ελληνάδικου (οι ίδιοι βασικά είναι που σε εναλλακτικό μαγαζί το παίζουν χίπηδες, και σε κυριλέ wine bar το παίζουν τζαζ), παίζω ελληνικό και ξένο ποπ όσο πιο mainstream γίνεται. Όταν χαλαρώνουν τα πράγματα είναι ένας τύπος που πιάνουμε κουβέντα. Κομψός νεαρός με λεπτούς τρόπους αρχίζει ευγενικά και μου λέει ότι δεν είναι ωραία αυτή η μουσική, συμφωνώ μαζί του, προσπαθώ να του εξηγήσω ότι πρόκειται για επάγγελμα και διαφορα τέτοια, δεν δείχνει να καταλαβαίνει. Τα παρατάω και ακούω μόνο. Συνεχίζει με ευγένεια να...μου κάνει το κομμάτι του. Μου μιλάει για "ψαγμένη" μουσική. Αφού μου αραδιάσει διάφορα που τα μαθαίνεις με μισή ώρα δεξιά στήλη youtube, ξαφνικά πέφτει στο πρώτο φάουλ: αναφέρεται στους Massive Attack αλλά κάνει λάθος τονισμό και τους λέει Μασίβ. Είμαι καλοπροαίρετος τύπος ( τουλάχιστον όταν διηγούμαι εγώ την ιστορία, χε χε ) και σκέφτηκα πως του ξέφυγε κατά λάθος. Μετά από λίγο ανακαλύπτω ότι νομίζει πως οι Massive Attack είναι καινούργιοι. Σίγουρα θα άκουσε κανένα deep house remix και έβγαλε αυτό το συμπέρασμα. Συνεχίζει το κήρυγμα, προφανώς πιστεύει ότι στο υπνοδωμάτιο μου ακούω Τάμτα, και συνεχίζει να πέφτει σε διάφορες άλλες λακκούβες. Δίνω ρεσιτάλ ευγένειας, και τον ακούω με προσοχή. Είμαι άλλωστε και κουρασμένος. Την επόμενη μέρα έχουμε γίνει φίλοι στο facebook, μπαίνω στο προφίλ του και τι να δω! Ρέμος, Παντελίδης, Παολα... Ο κόσμος φοράει προσωπεία. Σήμερα λέει θα φορέσω το σκυλάδικο μου προσωπείο και θα πάμε live Πάολα. Αύριο θα βάλω τουαλέτα και θα πάω μέγαρο. Είναι κάτι που ξεπερνάει το να είναι μια προσωπικότητα πολυδιάστατη, ή να έχει πολλές πτυχές και πολλά ενδιαφέροντα. Έχει να κάνει με την έλλειψη αυθεντικότητας πολλων σύγχρονων ανθρώπων. Πάντα χαιρόμουν τον Βαγγέλα που είτε στα μπουζούκια είτε στο roof garden του Χίλτον, ήταν το λαικό παιδί που ξέραμε όλοι από το συνεργείο αυτοκινήτων. Ποτέ δεν κοροιδεύει την "κουλτούρα" και οτιδήποτε δεν καταλαβαίνει, ούτε τον τρώει η έγνοια να ανεβεί "επίπεδο". Το πρόβλημα του κόσμου είναι η εικόνα του. Κάποτε είχε μια μόνο εικόνα. Την φάτσα του, σε συνδυασμό με την συμπεριφορά του. Στα σύγχρονα χρόνια έχει πολλές εικόνες. Την εικόνα που βγάζει μέσα από ντύσιμο, αυτοκίνητο, εργασία κλπ. Την εικόνα που βγάζει η συμμετοχή του σε δραστηριότητες πχ πάω golf, πάω για μπιρίμπα, πάω Επίδαυρο πάω Δελφινάριο, κλπ. Παρ' όλα αυτά τα παραπάνω δεν θα είχαν καμία σημασία αν δεν ενδιέφερε τον σύγχρονο Έλληνα η εικόνα του. Τον νοιάζει όμως και αυτό έχει αντίκτυπο στην κοινωνική συμπεριφορά του. Δεν θα ξεχάσω την ατάκα ενός σοφού φίλου, που έλεγε ότι ο Έλληνας πλέον αν γινόταν θα προτιμούσε να ακούσει τον Κιάμο του στο Ηρώδειο. Αυτός ήταν και ο κύριος λόγος της έξυπνης επιχειρηματικά μόδας των 90'ς που κρατάει μέχρι σήμερα, της μόδας των Ελληνάδικων. Πριν από αυτή την εποχή για να ακούσεις τα Ελληνικά σου έπρεπε να πας σε...κωλόμπαρο! Η βιομηχανία δηλαδή κατάφερε να απενοχοποιήσει τον κρυφο-σκυλά Έλληνα για τις μουσικές του προτιμήσεις και κατάφερε να του πουλήσει κάτι που ούτως η άλλως ήθελε σερβίροντας του με τον σωστό τρόπο. Τα προσωπεία και γενικά το παιχνίδι ρόλων (οχι στο σεξ) δεν αφορούν φυσικά μόνο την μουσική, άλλα όλες τι εκφάνσεις τις κοινωνικής συμπεριφοράς των ανθρώπων. Την επόμενη φορά που θα προσπαθήσετε να πουλήσετε κάτι λάβετε το και αυτό υπόψιν. Κάτι μου λέει ότι στις σχολές μάρκετινγκ, στο μάθημα που αφορά την ψυχολογία του καταναλωτή αυτά που εγώ γράφω με τόση διδακτική διάθεση αλλά -δεν το κρύβω- και αυταρέσκεια, θα είναι γραμμένα στις πρώτες σελίδες του βιβλίου του πρώτου εξαμήνου...
2ον. Η Lana η del ray είναι οτι πιο υπερτιμημένο, μετα τον κώλο
της Καρντασιαν.Απλώς τα βασανιστικά αργά bpm της και ο διάχυτος τσιμπουκοχειλοστόμφος της απαγγελίας της, προκαλει πολλαπλους οργασμους στους νεοχίπηδες με τα μπαρόκ μουστακια και τα ροκοκό ποδήλατα...
3ον. Η Adele είναι μια κορυφαία παγκόσμια τραγουδιστρια (σαν τοσες αλλες) τραγουδοποιος και οργανοπαιχτης που ειχε και την κωλοφαρδία (μεταφορικα και ... κυριολεκτικα) να κάνει εναν παρα πολυ εμπορικο δισκο σπαζοντας πολλα ρεκορ κλπ κλπ κλπ Ολα αυτα δεν ειναι ομως αρκετα για να βαζουμε το ονομα της στην ιδια προταση με τους Βeatles. Ισως στο μέλλον. Αλλα οχι με ενάμισυ δίσκο ξεκινησαμε ολοι οι ασχετοι τις παρομοιωσεις.
4ον. Η dubstep πηρε τον πούλο ή μου φαινεται? Ενα κατα γενική ομολογία πολυ ενδιαφέρον ειδος το πηραν, το επενδυσαν με οτι πιο καγκουρικο και φτηνο υπάρχει σε ηχους, και το ονομασαν χορευτικη μουσικη. Δεν πηγε βεβαια κατευθειαν άπατο. Οι πιτσιρικαδες της κεντρικης βορειας κλπ Ευρώπης επειδή δεν έχουν Πάολα και Κιάμο (surprise δεν ειπα Παντελιδη) ακουνε τόνους απο dubstep και trance στα χορευταδικα τους. Απλως παγκοσμιως δεν τους πηγε οπως το περιμενανε. Δειλά δειλά βάζαν dubstep γεφυρες σε mainstream κομματια μπας και τους βγει (πχ flo rida -good feeling) αλλα τιποτα. Καλύτερα έτσι. Ελπιζω να αναβιώσει το είδος αλλά καπως πιο εκλεπτυσμένα.
5ον. Η mainstream δεν ειναι αναγκαστικά κακη επειδη ειναι mainstream και η alternative δεν ειναι αναγκαστικά καλη επειδη ειναι alternative. Ok πιτσιρίκο? Έλα μη στεναχωριεσαι και εγω ετσι νομιζα. Τα στερεοτυπα στις νεαρες ηλικιες καλα κρατουν. Ξεχνα την μουσικη και πηγαινε να γνωρισεις τον ερωτα λίγο, και μετα ξαναέλα.
6ον. Όχι γέρο! Δεν ξέρεις καλύτερα την μουσική επειδή είσαι πιο μεγάλος ουτε έγινες πιο σοφος. Ξερω πολλους βλάκες που θα πεθανουν απο βαθιά γεράματα πάλι βλακες.
Ήθελα από καιρό να το γράψω αλλά περίμενα να το βαρεθείτε και να το απομυθοποιήσετε λίγο πρώτα...
Δείτε ή ξαναδείτε αυτό....
ΣΕΝΑΡΙΟ (χοντρικά): Οι swedish house mafia πηγαίνουν στην συναυλία με το ελικόπτερο τους, όπου τους περιμένουν και τους αποθεώνουν δεκάδες χιλιάδες θεατές.
Η άφιξη και η επικείμενη συναυλία τους απασχολεί το δελτίο ειδήσεων τοπικoύ τηλεοπτικού δικτύου. Ακολουθεί σκηνή με ερασιτεχνικό βίντεο από παλιά εμφάνιση σε club και βόλτες με ταχύπλοο!
Προσγείωση, βάδην μέχρι τα παρασκήνια, φωτογράφοι, λάγνα γυναικεία βλέμματα, χαλαρές στιγμές backstage, αγωνία, energy drink.
Είσοδος στην σκηνή αποθέωση χορός οπτικά εφέ. Τέλος συναυλίας, θεατές που αποχωρούν, μια γκόμενα "κομμάτια", είσοδος στο βαν.
ΚΑΓΚΟΥΡΙΑΑΑΑΑΑ!
Δεν με πειράζει η Mainstrem-ίλα. Δεν με πειράζει το κομμάτι. Χορευτικό εφήμερο πιασάρικο, μια χαρά. Με πειράζει η καγκουριά και η κακή αισθητική ή οποία καμιά φορά άν συνδυαστεί και με κανένα καλό άσμα σε κοροϊδεύει και σε κάνει μέρος της.
Επειδή πραγματικά δεν μπορώ να ιεραρχήσω αυτά που θέλω να πω για το βίντεο, ας δούμε τις καγκουριές ενδεικτικά και σε τυχαία σειρά:
-Ελικόπτερο-ειδήσεις-ταχύπλοα εντάξει εντάξει είστε διάσημοι και πετυχημένοι το πιάσαμε.
-Στο 1.26 o Steve Angelo σηκώνει τα σώβρακα του λίγο πριν αρχίσει το show λες και θα κάνει τίποτα ακροβατικά με τα μπλου τζιν και τα δερμάτινα...
-Όταν ο Steve Harris των Ιron Μaiden βάζει την ποδάρα του πάνω στο μόνιτορ και διαγράφονται τα μπαλάκια του στο γυαλιστερό κολάν, τουλάχιστον παίζει και κάποιο όργανο το οποίο αν σταματήσει να το γρατζουνάει θα λείπει κάτι από την μουσική . Πως πατάς ρε απλώς ένα play κάθε 2.5-5 λεπτά (πιθανότατα ούτε καν εσύ, ίσως κάποιος από τους άλλους δυο, αλλα ίσως πάλι και κανένας... λόγω έτοιμου mix) και κάνεις τέτοιες χορευτικές φιγούρες ; Που βρίσκεις ψυχη; Δεν λέω είσαι ο συνθέτης-παραγωγός του κομματιου, αλλά όταν το έγραφες ήσουν σπιτάκι με πυτζάμες και έτρωγες μπουγάτσα πάνω στον υπολογιστη σου, τι σχέση έχει με όλα αυτά; Το κινηματογραφικό του ισοδύναμο για να καταλάβεις είναι ο Μαρτιν Σκορτσέζε να κουνιέται πειράζοντας την μπομπίνα του φιλμ κατά την διάρκεια της προβολής της νέας ταινίας του στο σινεμά. Το ξέσκισα...ξέρω.
ει ψιτ μπαρμπάδια...
-Η γκόμενα που ξερογλείφεται για τα μπαρμπάδια που πηγαίνουν προς backstage μεριά.
παιδιά ο καθένας το δικό του.
τσσσ! τα διχίλιαρα να ουμε. Που παίρνουν και usb...
-ευχαριστω πολύ καλημέρα σας.
-Συναυλία με μερικά pioneer (ο καθένας το δικό του, αν ηταν ντραμερς δηλαδη θα έπαιρναν απο ένα τύμπανο?) και έναν μείκτη. Και ο φίτσουρινγκ John Martin πουθενά. Ένα μικρόφωνο όλο κι όλο και αυτό για να ανεβεί στην μπάρα ο Axwell και να πει "ευχαριστώ πολύ καλημέρα σας"
-με τον ρυθμο μάγκες. όπως στην πρόβα...
-Πρόσεξα καλά; Ανεβοκατεβαίνουν και οι τρεις με τον ρυθμό; Ντρέπομαι και μόνο στην ιδέα να είναι προσχεδιασμένο και να έχουν κάνει και πρόβα.
-πάτα εσυ το play steve, θέλω να ξυθώ λίγο...
-Τρεις dj για ένα προσχεδιασμένο πρόγραμμα; Κάποιος πρέπει να έριξε τρελή λούφα εκεί πέρα.
-φωτια με φωτιαααα!!!
-Σε πολλές φάσεις μοιάζουν με μπαρμάνια που σηκώνουν τα χέρια ψηλά για να προκαλέσουν τεχνηέντως δήθεν χαμό.
γκόμενα κομμάτια...
-Αμέτρητα εμβόλιμα πλάνα από γκόμενα στο κοινό που χορεύει! Εντάξει εντάξει το πιάσαμε. Στις συναυλίες σας συχνάζουν πολλές όμορφες κορασίδες. Θα έρθουμε να βγάλουμε γκόμενα.
-Συγγνώμην κιόλας ρε καρντάσια, στο δεύτερο κουπλέ τι υποτίθεται ότι πατάτε και οι τρεις εκεί κάτω? (βλακεία, το παίρνω πίσω, εδώ στα τηλεοπτικά shows οι djs κουνάνε διακόσια κουμπάκια το λεπτό και τα μηχανήματα δεν είναι καν στο ρεύμα...)
-Τόσα πολλά κλισέ σε ένα μουσικό βίντεο; Μα τόσα πολλά;
Να σημειωθεί ότι τα παραπάνω δεν έχουν σχέση με τους SHM σαν παραγωγούς ή dj , ούτε με το "don't you worry child" ούτε με την τέχνη του dj, παρά μόνο με το μουσικό βίντεο, το πώς τους παρουσιάζει, αλλά και με την μόδα των τελευταίων (πολλών) ετών, του dj-ing σε ανοιχτή συναυλία.
